Heel verdrietig......

Heel verdrietig ben ik. Heel verdrietig ben ik, omdat mijn mama er niet mee is. Heel verdrietig ben ik, omdat zij héél onverwachts een hartinfarct heeft gekregen en na 10 dagen intensive care op

18 juli 2012, is overleden. Heel verdrietig, omdat zij nog maar 73 was. Heel verdrietig omdat zij nog zoveel wilde doen en nog mooie ideeën had, en dus veel te jong is overleden.

Mijn mama was, is en blijft een prachtige vrouw. Zij was heel handig met naald en draad. Zij heeft voor mij, als kind, vele mooie jurken, rokken, broeken en blouses gemaakt. Later is zij, als een echte pionier, ook gevallen voor het patchen en het quilten, het "pikkelen"zoals wij dat liefkozend noemden. Alles wat zij gemaakt heeft is met hand gedaan. Ze had wel een naaimachine staan, maar die werd niet echt gebruikt. In het begin waren er nog niet zoveel quiltwinkels, en verzamelde zij allemaal overhemden. Mijn man-lief was zijn overhemd niet zeker als zij elkaar zagen. Die tic ging nooit meer over. Langzaam kwamen er meer lapjes-winkels en zij had zo haar favorieten!! Mijn lieve, knappe, humoristische en slimme mama was mijn leermeester. In alles. En ik was nog lang niet uitgeleerd.

Voor nu weet ik alleen dat ik haar ontzettend veel ga missen. Het is niet te omschrijven. De eindeloze telefoontjes die wij hadden, het is nog niet te bevatten dat dat nooit meer zal gebeuren.

Inmiddels hebben wij een mooi afscheid gehad en zijn wij "en famille" een paar daagjes naar ons familiehuis in Frankrijk geweest. Nu zijn we weer thuis en zullen we de draad weer moeten oppakken. Er zal veel moeten gebeuren en ik hoop ook zelf weer snel de rust te vinden om mijn werkjes weer op te kunnen pakken.

Groetjes,

Hubertine