In de week dat mijn mama op de IC lag waren zus-lief en ik daar ongeveer dag en nacht. En tussendoor sliepen wij in het naastgelegen hotel. Aangezien wij toch erfelijk belast zijn met het gegeven niet stil te kunnen zitten, hadden we al snel een werkje bedacht en laten brengen door onze trouwe mannen. Zij reden af en aan om ons te steunen en ondertussen het thuisfront op de rails te houden.
Het werd een haakwerkje. Zie je het voor je? Aan het ziekenhuisbed, omringd door allemaal piepende en puffende bewakingsapparaten, verplegend personeel wat aan en af liep, zaten wij ongeveer tegen het bed aan met onze ogen gericht op onze mama maar onze handen waren driftig aan het haken. Gewoon recht toe-recht aan. Baantje heen-baantje terug. En daarnaast een heerlijk zacht klassiek muziekje want daar hield onze mama zo van. Volgens mij heeft mijn mama dat stiekem wel heel prachtig gevonden!
Groetjes,
Hubertine
Het was toch een fijne bezigheid met een leuk resultaat. En...heel belangrijk, je moeder wist dat haar meiden lekker bezig waren naast haar.
BeantwoordenVerwijderenSterkte Hubertine
Dit soort werkjes zijn heerlijk om je gedachten te verzetten. Ik ben kruissteekjes gaan maken toen mijn moeder net overleden was.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om je gedachten te kunnen laten gaan met je haakwerk,..
BeantwoordenVerwijderenHet is altijd een hele schok als je iemand moet missen die je zo dierbaar is,...
Het wordt wat makkelijker in de toekomst. Mijn moeder is al 40 jaar geleden overleden,.. ik was 5 en mijn vader alweer 24 jaar. wat gaat de tijd toch ongelooflijk snel,..
Wij zijn hier nog steeds in schok van het overlijden van mijn lieve broer,.. nu 1 jaar geleden,.. We willen ze niet missen, gelukkig zijn ze nog zo in ons hart bij ons,...
Sterkte meis,... geef het tijd,.. zoveel tijd als je nodig hebt hiervoor,..
Als je handen bezig zijn lijden ze ook wat af van je verdriet. En verdriet blijft al zal het langzaam wat beter te dragen zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk weet zeker dat het therapeutisch werkt om met je handen bezig te zijn terwijl in je hoofd je zo ongeveer gek wordt van wanhoop en verdriet. Ik ben er altijd dankbaar voor dat ik bezige handjes heb. Die hebben me al door menige crisis gesleept. Ik herinner me nu opeens dat mijn moeder als ze moe thuis kwam van haar werk ze met een breiwerkje onder haar armen stond te koken. Dat ontspande haar en ook het avondeten kwam op tijd op tafel! Sterkte deze komende tijd.
BeantwoordenVerwijderenToen mijn vader 22 jaar geleden heel onverwacht overleed (ik was toen 28) heb ik een tafelkleed geborduurd. Avond aan avond zitten borduren. En maar nadenken. Toen het kleed af was, had ik de boel weer een beetje op een rijtje en kon ik weer verder met mijn leven. Het tafelkleed heb ik nog steeds, maar is nog nooit gebruikt. Teveel verdrietige herinneringen, denk ik.
BeantwoordenVerwijderenIk wens jou en je familie veel sterkte toe bij het verwerken en accepteren van het onverwachte heengaan van je moeder.
Marian
Na je laatste verdrietige bericht heb ik regelmatig terug gedacht aan hoe kort geleden ik jou in de winkel van mijn verdriet vertelde.
BeantwoordenVerwijderenHou je taai!
Ik herken het wel, om iets te doen in zo'n periode...
BeantwoordenVerwijderenVirtuele knuffel van mij
Mijn vader overleed al weer tien jaar geleden. Ik heb toen aan een merklap gewerkt die ik daarna niet meer heb aan kunnen raken.
BeantwoordenVerwijderenIk herken ook dat zoeken naar een bezigheid om je emoties te verwerken en er zo samen mee bezig te zijn moet jullie wel troost hebben gegeven. Ik wens je sterkte met het verlies en met het aanvaarden, ik weet hoe moeilijk het is om een ouder te verliezen.
BeantwoordenVerwijderenKnuffel
lida
Je moeder moet gemerkt hebben dat haar dochters zo dicht bij haar hun liefde en rust hebben gegeven met op de achtergrond haar lievelingsmuziek. Een mooiere gedachte kan je niet hebben ook al is het verdriet nog heel vers. Als ik naar haar foto kijk denk ik dat het een lieve wijze vrouw was. Sterkte liefs Elly
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar, toen mijn mam en broertje kort na elkaar overleden heb ik heel veel klosjes gemaakt. Nog steeds is deze quilt heel bijzonder en dierbaar voor mij. Heel veel sterkte want rouwen is hard werken is mij eens verteld.
BeantwoordenVerwijderenJosee vertelde mij gisteren van jouw verlies. Wat verdrietig! Je moeder heeft het vast gevoeld...haar dochters al hakend bij haar, muziekje op...dat zal haar absoluut gesteund hebben, daar ben ik van overtuigd. En voor jullie gaf het ook afleiding. Ik wens je heel veel sterkte toe! Groetjes, Petra
BeantwoordenVerwijderen